fātum

   fātum ī, n    [P. n. of * for], an utterance, prophetic declaration, oracle, prediction : Apollo fatis fandis dementem invitam ciet: ex fatis quae Veientes scripta haberent: Oblitus fatorum, V.— That which is ordained, destiny, fate : necessitas fati: fato fieri omnia: plenum superstitionis fati nomen: neque si fatum fuerat, effugisset: praeter fatum, beyond the natural course of events : tibi cura Caesaris fatis data, H.: Quo nihil maius terris Fata donavere, H.: caeca, H.: insuperabile, O.: fata regunt homines, Iu.: fatorum arcana, O.: fuit hoc sive meum sive rei p., ut, etc.: si fata fuissent, ut caderem, V.: eo fato ne, etc.: huic fato divōm proles Nulla fuit, i. e. will , V.: fatis contraria nostris Fata Phrygum, V.—Prov.: fata viam invenient, nothing can resist fate , V.— Bad fortune, ill fate, calamity, mishap, ruin : exiti ac fati dies: suum fatum querebantur, Cs.: extremum rei p.— Fate, death : Hortensi vox exstincta fato suo est: fato obire, Ta.: omen fati: inexorabile, V.: perfunctos iam fato, L.: se fati dixit iniqui, most unfortunate , O.: fatum proferre, i. e. to prolong life , V.: ad fata novissima, to the last , O.— A pest, plague, ruin : duo illa rei p. paene fata, Gabinius et Piso.— A symbol of fate : Attollens umero fata nepotum (represented on the shield), V.: fata inponit diversa duorum, the lots , V.—Person., The Fates , Pr., Iu.

* * *

fati N N

utterance, oracle; fate, destiny; natural term of life; doom, death, calamity